Media masowe nie są dla Kościołów wyłącznie prostym narzędziem ewangelizacji. Obecność Kościołów w mediach i mediów w Kościołach prowokuje nowe sytuacje, stawia je wobec nowych wyzwań i problemów. Na przykład przed kanonistami Kościoła rzymskokatolickiego staje problem teologiczno-prawny co do ważności zawarcia sakramentu małżeństwa czy ważności spowiedzi za pośrednictwem środków przekazu. Doświadczenie pastoralne np. Kościoła katolickiego korzystającego szeroko z mediów, świadomego ich znaczenia i roli, kazało rozwinąć swoje nauczanie w zakresie stosowania i korzystania z nich, nakładając m.in. obowiązek poznania istoty mediów na wszelkie instytuty formacji kapłańskiej. Z punktu widzenia działalności kaznodziejskiej rodzi się poważny problem wynikający choćby z niedostosowania języka homili czy katechezy do możliwości percepcyjnych pokolenia wyrastającego w symbiozie z elektronicznymi technikami komunikowania, posługującego się ich językiem i symboliką. Obecność Kościołów w mediach zmienia je, czyniąc już sam ten fakt wydarzeniem medialnym. Z drugiej strony zauważa się tendencje w polityce Kościołów do aktywnego oddziaływania na media. Pragną one poprzez nie prowadzić ewangelizację, jak również je same ewangelizować, co oznacza także szeroko rozumianą humanizację środków przekazu.

Media współczesne stały się dla Kościołów "nową amboną", bez której trudno byłoby w dzisiejszych czasach dotrzeć do wiernych, częstokroć żyjących w medialnym getcie. Szukają w nich sojusznika, ale też doszukują się wielu niebezpieczeństw. Trwa dialog, który o tyle wydaje się interesujący, że prowadzi go tak wiele różnych podmiotów wyznaniowych.