Historycy wysoko oceniają wszelkie pamiętniki i wspomnienia. To one bowiem uzupełniają obraz, jaki wyłania się z oficjalnych dokumentów, o subiektywne przeżycia konkretnych ludzi. A wśród relacji i wspomnień najwyżej cenimy diariusze, dzienniki. Najdokładniej oddają one percepcję nienadwątloną upływem czasu, niezmąconą lekturami, cudzymi opowieściami, przekazem filmowym lub telewizyjnym. Dlatego tak wysoko cenię Dziennik Zofii Stamirowskiej. Dotyczy krótkiego, ale jakże ważnego epizodu w życiu narodu i obywatela. Napad Hitlera na Polskę. Wybuch wojny. Szok. Co czuli Polacy, jak widzieli wtedy najbliższą przyszłość. Właśnie Dziennik Zofii Stamirowskiej oddaje nastroje mieszkańców stolicy z tamtych dni a dokładniej od 6 września do 18 października 1939 roku.

Marian Turski