Niniejszy Wstęp do nauki o stosunkach międzynarodowych ma charakter propedeutyczny tzn. przygotowujący pogłębione i systematyczne studia. Ma więc spełniać funkcję wprowadzającego podręcznika na kierunku studiów w zakresie stosunków międzynarodowych. Stosowane w nim pojęcie "stosunki międzynarodowe" łączy w sobie dziedzinę realnej rzeczywistości społecznej z dziedziną wiedzy o tej rzeczywistości. Dlatego ukazuje genezę oraz rozwój międzynarodowej dziedziny stosunków społecznych, pełnione w nich role poszczególnych rodzajów aktorów, norm i instytucji. Charakteryzuje też proces narastania akademickiej wiedzy naukowej o stosunkach międzynarodowych oraz o podstawach zjawisk i procesów międzynarodowych. Akcentuje również dodatnie znaczenie współpracy, wymiany dóbr, partnerstwa i współzawodnictwa dla twórczego współżycia i ładu międzynarodowego. Podkreśla wreszcie ujemne znaczenie różnego rodzaju patologii międzynarodowych dla współżycia narodów i państw.

Autor podręcznika studiował politologię i historię. Był profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego i Wyższej Szkoły Gospodarki Krajowej w Kutnie. Współtworzył Instytut Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, był jego dyrektorem (1977-1990) oraz kierownikiem Zakładu Historii i Teorii Stosunków Międzynarodowych (1990-2003). Był też dyplomatą (1968-1972), konsultantem Ministerstwa Spraw Zagranicznych (1972-1978), wiceprzewodniczącym sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych (1985-1988) i członkiem Rady Unii Międzyparlamentarnej (1986-1989). Wśród ważniejszych Jego publikacji naukowych należy wymienić: Francja a Polska po traktacie wersalskim 1919-1922 (1970), Problemy teorii stosunków międzynarodowych (1978), wydane też w języku rosyjskim i chińskim, Międzynarodowe stosunki polityczne (1982), Traktaty sąsiedzkie Polski Odrodzonej (1998), Teoria stosunków międzynarodowych (2000), Historia współczesna stosunków międzynarodowych 1945-2000 (2003).