Konstrukcja książki poddana została konkretnej myśli przewodniej. Wobec bardzo szerokiej i złożonej problematyki metod i technik badawczych w naukach społecznych, w tym w nauce o stosunkach międzynarodowych, przyjąłem określony punkt widzenia. W dowolnej dyscyplinie nie istnieją metody i techniki badawcze "w ogóle" - są one ściśle związane z ogólną koncepcją danej nauki, tzn. jej przedmiotem, obiektem, filozoficznymi podstawami metodologicznymi, językiem, pojęciami i kategoriami, a także jej funkcjami (poznawczymi, aksjologicznymi, prognostycznymi).
W prezentowanym ujęciu przedmiotem nauki o stosunkach międzynarodowych są stosunki między jednostkami politycznymi. Jednostka polityczna to - w ślad za R. Aronem - terytorialnie zorganizowana polityczna zbiorowość, wyposażona w zasoby, rozum i motywowana określoną wolą. Wśród tak rozumianych jednostek politycznych najczęściej spotykamy państwa, ale mogą to być również miasta-państwa, państwa federacyjne czy sojusze polityczno-militarne i gospodarcze.
Stosunki między tak rozumianymi jednostkami politycznymi są to stosunki sił i interesów, które przypominają trzy i tylko trzy formy: współpracy, walki i rywalizacji. Najogólniej można powiedzieć, że współpraca jest grą o sumie dodatniej (wszystkie zaangażowane strony odnoszą korzyści), walka - grą o sumie ujemnej (wszyscy ponoszą straty), rywalizacja - grą o sumie zerowej (strata jednej strony jest korzyścią drugiej strony).