Oczywistym jest dla każdego Czytelnika i wyborcy, że w otaczającej nas rzeczywistości, we współczesnych demokracjach, występują różne odmiany wyborczych systemów, w tym sposoby, formy i techniki głosowania, a także różnorodne formy i metody wyłaniania, na tej podstawie, przedstawicieli władzy ustawodawczej, wykonawczej, czy sądowniczej. Zróżnicowania te mają także odmienne źródła. Na ogół wynikają one z tradycji ustrojowo-prawnych państw, ich doświadczeń historycznych, celów i funkcji realizowanej obecnie lub w przeszłości polityki, czy też kultury polityczno-prawnej danego społeczeństwa. Bez względu jednak na to, jakim państwem demokratycznym byśmy się nie zainteresowali, poddając analizie jego system wyborczy i metody oraz sposoby głosowania w nim występujące, to w żadnym z nich – w chwili obecnej – nie odnajdziemy metody głosowania, która umożliwiałaby wyborcy oddanie głosu przeciw kandydatowi, a jednocześnie skutkowałaby tym, że taki ważnie oddany głos, powodowałby konieczność odjęcia, od ogólnie uzyskanego przez danego kandydata wyniku, na który składałyby się głosy ZA, tego właśnie głosu sprzeciwu. W tym lakonicznym opisie, w uproszczeniu, ujęta została istota idei tzw. głosowania negatywnego, czy też głosowania przeciw – głosowania na NIE. Negatywne głosowanie (ang. negative voting; disapproval voting) jest metodą dokonywania wyboru, gdzie zamiast za kimś lub na kogoś, głosujący wyborca oddaje głos przeciw komuś – kandydatowi. Jest to swoista inwersja obowiązujących reguł głosowania na TAK w reguły głosowania na NIE .

Ze Wstępu