Autor podjął temat trudny, wielowątkowy i dotychczas nie opracowany w literaturze przedmiotu. Przedmiotem jego rozważań stały się postać i dorobek Mariana Małowista oraz kręgu jego uczniów. Autor monografii Kaffy – kolonii genueńskiej na Krymie, należy z pewnością do grona najbardziej frapujących, z różnych względów, postaci w powojennej polskiej historiografii. Ten znakomity badacz historii gospodarczej o renomie międzynarodowej, uczeń Marcelego Handelsmana, wychowawca kilku pokoleń polskich dziejopisów, pozostawał jednak po 1989 r. w cieniu innych postaci symbolizujących skomplikowane losy środowiska po II wojnie światowej. […] Autor dowiódł nietuzinkowej, jak na jego wiek, kultury metodologicznej, pokazał się z dobrej strony jako badacz umiejętnie panujący nad obszernym i wielowątkowym materiałem źródłowym, w większości przypadków w sposób efektowny potrafiący dokumentować swoje tezy. Ważnym walorem rozprawy T. Siewierskiego jest także jej język, dojrzały i elegancki.

Z recenzji prof. Rafała Stobieckiego

Reasumując, z zadania udowodnienia (jeśli takie sobie postawił), że używanie pojęcia „szkoła Małowista” jest w pełni zasadne, autor bez wątpienia się wywiązał, a przy okazji solidnie wzbogacił i uporządkował naszą wiedzę na temat ważnego segmentu warszawskiej powojennej historiografii – cech intelektualnych oraz towarzysko-zawodowej spójności tego, klarownie zdefiniowanego grona osób. Nie ulega bowiem wątpliwości, że po lekturze rozprawy Tomasza Siewierskiego dysponujemy – także my, uczestnicy i „pamiętający” – bardziej wyrazistym obrazem omawianego środowiska, jego struktury i cech, a także skali międzynarodowego oddziaływania. A nie jest to bez znaczenia, jako że każde tego typu ujęcie, do którego, z uwagi na jego syntetyczność, będą zaglądać kolejni zainteresowani, utrwala bardzo konkretny obraz – eksponując określone wątki i oceny.

Z recenzji prof. Wojciecha Tygielskiego