Zebrane w prezentowanym zbiorze teksty dokumentują przełomową zmianę instytucji pomocy społecznej w Polsce. Od pomocy enklawowej, opartej na kulturze ratownictwa i paternalizmu na rzecz systemu pomocy społecznej adresowanego do szerszych zbiorowości i opartego na szerszym zakresie środków niż jedynie pomoc materialna, wykorzystującego także instrumenty pomocy niefinansowej oraz działania integracyjne o charakterze społeczno-ekonomicznym podejmowane zarówno przez publiczną pomoc społeczną jak i niepubliczne instytucje i organizacje obywatelskie. Najlapidarniej nowy paradygmat socjalny można określić jako odchodzenie od klientyzmu socjalnego na rzecz modelu pomocy społecznej opartego na integracji socjalnej i partycypacji, łączącego elementy pomocy społecznej, ochrony socjalnej i przedsiębiorczości społecznej.

Teksty zawarte w prezentowanym zbiorze pozwalają także lepiej zrozumieć, czym jest obecnie problem ubóstwa i wykluczenia społecznego. Nie jest to problem wyłącznie ubóstwa materialnego, ale i izolacji społecznej przejawiającej się brakiem dostępu do pracy, kształcenia i szkolenia zawodowego, do mieszkania, świadczeń medycznych, opiekuńczych i innych usług zbiorowych.

We współpracy z Instytutem Polityki Społecznej Uniwersytetu Warszawskiego.