Autor udowodnił swym tekstem, napisanym ze swadą, momentami wręcz błyskotliwie, że reprezentuje rzeczywiście rozległy profil zainteresowań i kompetencji. Umiejętnie i sugestywnie łączy w swych wywodach podejście badawcze charakterystyczne dla filozofów, psychologów, socjologów, teoretyków zarządzania, wreszcie - politologów. Z każdego z tych źródeł inspiracji czerpie i korzysta obficie, ale z umiarem i wyczuciem. Jego książka nie jest jałowym popisem erudycyjnym - choć erudycja autora i rozpiętość gatunków, od esejów, poprzez monografie i podręczniki, po dzieła literackie - doprawdy może zaimponować, ale dobrym przykładem sztuki syntezy. Jest też kolejnym świadectwem prawdy zapoznawanej w naszym wąsko wyspecjalizowanym światku nauki, że humanistą jest się w sposób integralny, że albo jest się humanistą i człowiekiem porządnie wykształconym, albo jest się osobnikiem z gatunku nazwanego ironicznie przez Niemców "Fachidiot".

prof. dr hab. Tadeusz Bodio

Wprawdzie wśród autorów piszących o zagadnieniach teorii organizacji (np. o kwestiach kultury organizacyjnej, warunkach sprawności i sukcesu, sposobach motywowania pracowników, obowiązkach społecznych biznesu itp.) popularna jest formuła "dialogu autora z czytelnikiem" tudzież efektowna retoryka sięgająca do literackich porównań, metafor. (...) W tej rozprawie natomiast mamy do czynienia z przemyślanym zastosowaniem takich kategorii jak metafora, paradoks, antynomia, dylemat - jako narzędzie myślenia dialektycznego, i to zorientowanego heurystycznie. Metafory, do których sięgnął Janusz Golinowski, choć na ogół zaczerpnięte są z repertuaru dobrze znanego człowiekowi względnie solidnie wykształconemu, dalekie są od prostych, trywialnych skojarzeń; są raczej oprawą dla finezyjnych modeli - tyle, że wyłożonych dzięki temu może nawet bardziej czytelnie i wyraziście.

prof. dr hab. Mirosław Karwat