Nie byliśmy bohaterami, chociaż każdy z nas miał swoje wielkie i małe chwile. Zwykli ludzie rzadko sami kształtują swoje życie, raczej dostosowują je do zaistniałych warunków. Podobnie było z moją rodziną - podczas wojny i okupacji niemieckiej staraliśmy się przeżyć, za komunizmu - przetrwać, na emigracji zaś chcieliśmy korzystać z wolności i żyć jak inni ludzie. Czasy były burzliwe i niebezpieczne i często musieliśmy dokonywać niełatwych wyborów. Nie mieliśmy wpływu na sytuację w kraju, ale gdy mogliśmy, ratowaliśmy jednych, pomagaliśmy innym i sami także korzystaliśmy z pomocy. Udało nam się przeżyć wszystko - dzieciństwo, młodość, dojrzałość i starość. Byliśmy zwykłymi ludźmi i mam nadzieję, że moje wspomnienia zainteresują właśnie takich zwykłych ludzi, którzy może znajdą w nich opis tego, co sami przeżyli. Dawne lata warto sobie czasem przypomnieć, warto więc je upamiętniać.