W wielu krajach świata, szczególnie zaś w krajach europejskich, signum temporis ostatnich dziesięcioleci jest systematycznie zwiększająca się liczba ludzi starych. Ich potrzeby coraz silniej wpływają na kształt polityki społecznej. Zagwarantowanie im wysokiego poziomu bezpieczeństwa socjalnego jest z jednej strony świadectwem rozwoju państwa opiekuńczego, z drugiej zaś - uważane jest za jedną z głównych przyczyn kryzysu takiego modelu państwa. W rosnących wydatkach na zaspokojenie potrzeb starszego pokolenia upatruje się bowiem jedno z głównych źródeł zagrożenia dla bieżącej równowagi finansów publicznych i dla przyszłych możliwości finansowania sfery społecznej...
(...) Niniejsza książka pomyślana została jako studium teoretyczno-metodologiczne. Nie zawiera zatem diagnozy aktualnie prowadzonej w Polsce polityki społecznej wobec ludzi starych (polityki wobec starości w zasadzie nie ma). Przedstawia natomiast autorską koncepcję niejako rozłącznego (choć uwzględniającego wzajemne powiązania) badania - w zakresie diagnozy stanu i oceny skuteczności - polityki społecznej wobec ludzi starych i wobec starości. Zawiera także projekty, mające służyć określaniu celów i założeń takiej dwuaspektowej polityki...