Jedno z pytań intrygujących każdego politologa brzmi następująco: Co sprawia, jak to się dzieje, że jednostki i całe zbiorowości ulegają nie tylko i nie tyle wpływom opartym na wyrazistym komunikowaniu i zrozumieniu informacji o zdarzeniach, oczekiwaniach i wymaganiach, ile oddziaływaniom wprawdzie ulotnym i mglistym, ale silnym, "nieodpartym"? Czy decyduje o tym siła sugestii komunikatów (a w takim razie sprawność perswazyjna lub manipulacyjna nadawców), czy też autorytet inicjatorów zdarzeń i działań politycznych? A jeśli obydwa te czynniki są sprzężone ze sobą, to czy odgrywają rolę współmierną, czy ich współzależność ma charakter synchroniczny, czy też jedno (które?) poprzedza lub warunkuje drugie? Niniejsza publikacja przybliży Czytelnikowi odpowiedzi na te pytania.

We współpracy z Instytutem Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.